KATİL PKK
Bilirim… Ezanlarım çıldırtır seni.
Bilirim… Yüce kitabım, dorukta tutar öfkeni.
Bilirim… Ay Yıldızlı Bayrağım,
Yırtar parçalar sineni..
Bilirim… Bu yüzden basarsın tetiğe.
Bilirim… Bu yüzden düşmansın Mehmetçiğe.
Bilirim… Bu yüzden kanlıdır.
İçin nefret dolu,
Yüreğin kin kusmaktadır.
Bilirim… Bu topraklarda yaşayan.
Karıncalar dahi düşmanındır.
Kundaktaki masum bebek,
Gözünde sanki canavardır.
Bilirim… Allah’a secden yoktur.
Ademlere, Mehmetçiklere,
Masumlara acıman yoktur.
Tepeden tırnağa kan,
Kalleşlik, Kâfirlik,
Tepeden tırnağa gözyaşı,
Kötülük ve pislik,
Sen busun işte PKK.
Bilmezmisin ki,
Aldığın Mehmetçiğin canında,
Ademlere sıktığın,
Her kahpe kurşunda,
Onları değil,
Kendini vurursun yalnızca,
Ve dahada tükenir, yok olursun.
Bir gün sende mahvolurun unutma.
Bilmezmisin ki, Ademler ölmez.
Bilmezmisin ki, Mehmetçikler ölmez.
Bilmezmisin ki, Şehitler ölmez.
Sakın onları öldürdüm sanma.
Sorarım sana,
Kundaktaki bebeği,
Nöbetteki polisi, askeri,
Varlığınla kan ağlayan şu milleti,
Öldürmek mi davandır.
Davan başka ne olabilir ki,
İğrençliktir, namertliktir, alçaklıktır.
Sorarım sana,
Doymadın mı Ademlerin, Mehmetçiklerin kanına,
Doymadın mı Eşleri dul, yavruları yetim bırakmaya.
Doymadın mı Evlatları, anadan, babadan ayırmaya.
Doymadın mı kardeşlere, kardeş acısı yaşatmaya.
Doymadın mı kalleşliğe, hainliğe, arkadan vurmaya.
Unutma ki,
Senin de hesaba çekileceğin gün,
Elbette yakındır.
Unutma ki, tarihin çöplüğüne,
Bir gün senin de leşin atılır.
Sanma ki, bu yaptıkların,
Senin ve yandaşlarının yanına kalır.
Ey büyük Allah’ım, şu mübarek yerde,
En mübarek duygularla,
Ellerimizi açtık,
Dualar, yasinler, fatihalar gönderiyoruz.
Bu vatan uğruna ölen, hakka gönül veren,
Bütün şehitlerimizin ruhlarına.
Ve acıyı yürekten paylaşıyor, sabırlar diliyoruz.
Ne mutlu ki ahrette “ŞEFAATÇİNİZ VAR” diyoruz,
Bütün şehit yakınlarına.
Sanaysa lanetler, beddualar ediyoruz.
Topraklarımızdan artık, defol git.
Yok ol git diyoruz.
Hain ve zalim, katil PKK.
Sezai DÜŞMEZ
Emet / 1995
